به گزارش پایگاه خبری بهداشت، ایمنی و محیط زیست "بامنا"؛

استاد شهریار مزید آبادی  پژوهشگر و مدرس امداد و نجات در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری بامنا در چهارمین کنفرانس جامع مدیریت بحران و HSE  با اشاره به تجربه سه دوره قبل برنامه ریزان این کنفرانس گفت: برنامه ریزان کنفرانس با تجربیات سه دوره قبل این کنفرانس به دنبال باز کردن و حتی پاسخ به مسائلی بودند که لزوم توجه به آن می‌تواند به آمادگی و پیشگیری از حوادث کمک کند. نگاه تخصصی به اولین حادثه بزرگ شهری بعد از جنگ تحمیلی از منظر حریق  به همین دلیل بود که بحث‌های کارشناسی و سخنرانان به این مهم پرداختند. در خصوص اهداف کنفرانس  لازم است کمیته علمی باجمع‌بندی دستاوردهای مقالات و سخنرانی‌ها و کارگاه‌های ارائه‌شده و نظرات خبرگان به این سؤال پاسخ دهد. اما به‌یقین بحث‌های علمی بدون اغراض سیاسی در محیط‌های دانشگاهی، کشور را به‌سوی اهداف توسعه پایدار خواهد برد. حضور کارشناسان و مدیران فنی از سراسر کشور وتقارب آرا و اظهارنظرهای فنی میزان آگاهی ذهنی و عملیاتی و  آمادگی در مقابل سوانح را افزایش خواهد داد.

مزید آبادی در پاسخ به سوال خبرنگار پایگاه خبری بامنا در خصوص جایگاه HSE در پیشگیری و مدیریت بحران کشور گفت: تا تعریف این واحد مهم در امور اجرایی کشور در تمام سطوح مشخص نگردد و ضرورت وجود افراد آگاه و برنامه‌ریز در همه سطوح برای پیشگیری و  کاهش اثرات حوادث روشن نگردد، مدیران تصمیم گیر درک مناسبی از ایجاد و حمایت از واحد HSE را نخواهند داشت. در حال حاضر در مهم‌ترین ارکان اجرایی کشور این فقدان مشهود است و برنامه روشن و اجرایی دقیقی برای مواجهه با شرایط اضطراری وجود ندارد. البته معرفی و بازتعریف این واحد در قالب تبلیغات، کارگاه‌های آموزشی، جلسات عمومی و اختصاصی با مدیران می‌تواند باور و توجه به این واحد را افزایش دهد.

وی در پایان گفت: شاید ذکر این تعریف که وجود واحد بهداشت، ایمنی و محیط زیست  به‌منزله حفاظت و امنیت در مقابله با شرایط اضطراری و بحرانی، باعث کاهش هزینه‌ها و خسارات می‌گردد و بدون شک این اولین گام می باشد.

ادامه مطلب

به گزارش پایگاه خبری بهداشت، ایمنی و محیط زیست "بامنا"؛

با توجه به رشد جمعیت و افزایش شهر نشینی، وقوع حوادث طبیعی مثل زلزله می تواند خسارات و تلفات سنگینی را ایجاد و توسعه شهرها و کشور را دچار وقفه نماید. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می گردد. بافتهای فرسوده و مسأله دار شهری و سکونتگاه های حاشیه ای و غیر رسمی در کشورهای درحال توسعه(همانند ایران) بیشتر از سایر بافتهای شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند. این بافتها بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، قرارگیری در شیبها و اراضی نامناسب، شبکه ارتباطی ناکارآمد، کمبود(عدم) فضای باز، عدم وجود تأسیسات و تجهیزات شهری و… بیشتر در عرض خطر هستند. اسکان غیررسمی از جمله مسائلی است که طی دوران تاریخ در اطراف کلانشهرها حادث شده و مسائل مختلف اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و اقتصادی به همراه داشته است. با توجه به اینکه کلانشهر تهران، به عنوان پایتخت کشور ایران، از قابلیت ها و جاذبه های ویژه ای برخوردار است، بررسی موضوع اسکان غیررسمی در آن مطلوبیت های ویژه علمی و کاربردی دارد. بررسی آثار و ابعاد، کالبدی و اجتماعی در این نوع سکونتگاه ها، قابلیت شناخت زمینه های بروز بحران های شهری را فراهم می سازد. بحران هایی که محصولی چون، بی ارزش تر شدن ارزش زمین ها، توسعه بی رویه شهرها، جذب کاربری های دفع شده از سطح منطقه و تشدید مسائل اجتماعی دارد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر رهیافتها مدیریت شهری در ارتقاء ایمنی سکونتگاههای غیررسمی و بافتهای فرسوده شهری در راستای مدیریت بحران در منطقه ۱۹ تهران با روش توصیفی-تحلیلی می باشد، برای رسیدن به این هدف بافتهای فرسوده و اسکان غیررسمی این منطقه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد به منظور بهبود وضعیت موجود کاربری های مسکونی محلات اسکان غیررسمی در منطقه۱۹ در ارتباط با کاهش آسیب های ناشی از زلزله و دیگر بحرانها و عوامل طبیعی، اجرای طرح های نوسازی، بهسازی و توانمندسازی در بافت های فرسوده، نظارت ارگان های فعال در امر ساخت و سازهای شهری و ارتقاء آگاهی ساکنین در به کارگیری مصالح بادوام، مهمترین راهکارها بوده، که از اولویت های اجرایی برتر می باشند.